Η ΕΚΤ έχει υποχρεώσει τις κυβερνήσεις να εγγυηθούν μέρος των εθνικών τραπεζικών καταθέσεων. Η κυβέρνηση Καραμανλή είχε νομοθετήσει 100.000 ευρώ ανά καταθέτη.
Αν όμως η κατάρρευση των τραπεζών είναι μαζική (όπως υπαινίχθηκε ο ίδιος ο πρωθυπουργός όταν ρωτήθηκε για τις συνέπειες μιας αναδιάρθρωσης), είναι αυτονόητο ότι το κράτος απλά δεν έχει, ούτε μπορεί να βρει τα απαιτούμενα χρήματα. Οπότε, ανάλογα με τη μορφή που θα πάρουν οι εξελίξεις, οι καταθέτες μπορεί:
1. Να χάσουν οριστικά τα χρήματά τους (με νέα νομοθετική ρύθμιση)
2. Να αποζημιωθούν μερικώς
3. Να αποζημιωθούν με ομόλογα
4. Να αποζημιωθούν σε εθνικό νόμισμα
Η σκληρή πραγματικότητα είναι ότι δυστυχώς οι καταθέσεις έχουν ήδη χαθεί. Σήμερα τα ταμειακά διαθέσιμα στις τράπεζες δεν είναι παραπάνω από 15 – 20 δις, ενώ οι καταθέσεις είναι 200. Αν αύριο ζητηθούν οι καταθέσεις, δεν υπάρχει ανταπόκριση.
Αν ένας εξωγενής παράγοντας μας φέρει μπροστά σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο (αναδιάρθρωση, πόλεμος, δραχμή), είναι αυτονόητο ότι οι καταθέσεις επαφίενται εις την φιλοτιμίαν του ελληνικού κράτους.
Αν όμως η κατάρρευση των τραπεζών είναι μαζική (όπως υπαινίχθηκε ο ίδιος ο πρωθυπουργός όταν ρωτήθηκε για τις συνέπειες μιας αναδιάρθρωσης), είναι αυτονόητο ότι το κράτος απλά δεν έχει, ούτε μπορεί να βρει τα απαιτούμενα χρήματα. Οπότε, ανάλογα με τη μορφή που θα πάρουν οι εξελίξεις, οι καταθέτες μπορεί:
1. Να χάσουν οριστικά τα χρήματά τους (με νέα νομοθετική ρύθμιση)
2. Να αποζημιωθούν μερικώς
3. Να αποζημιωθούν με ομόλογα
4. Να αποζημιωθούν σε εθνικό νόμισμα
Η σκληρή πραγματικότητα είναι ότι δυστυχώς οι καταθέσεις έχουν ήδη χαθεί. Σήμερα τα ταμειακά διαθέσιμα στις τράπεζες δεν είναι παραπάνω από 15 – 20 δις, ενώ οι καταθέσεις είναι 200. Αν αύριο ζητηθούν οι καταθέσεις, δεν υπάρχει ανταπόκριση.
Αν ένας εξωγενής παράγοντας μας φέρει μπροστά σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο (αναδιάρθρωση, πόλεμος, δραχμή), είναι αυτονόητο ότι οι καταθέσεις επαφίενται εις την φιλοτιμίαν του ελληνικού κράτους.