Τετάρτη 4 Απριλίου 2012

Οτι μας εχουνε δωσει μας το παιρνουνε τριπλα.

Εδώ καράβια χάνονται βαρκούλες μου που πάτε....

Η πείνα που ήρθε (έρχεται) δεν θα έχει καμία σχέση με την πείνα που βίωσε ο λαός μας απο το 1900 και μέχρι χθές. Τότε μπορέσαμε και πήραμε τα πάνω μας γιατί και το πορτοφόλι της χώρας εμείς το κρατούσαμε και εφαρμοζόντουσαν οι νόμοι. Σήμερα ούτε οι νόμοι εφαρμόζονται αλλά ούτε και το πορτοφόλι είναι δικό μας. Τους φόρους που θα πληρώνουμε δεν θα έχουμε αποδείξεις ότι πάνε στο Ελληνικό δημόσιο.

Ούτε και θα ξέρουμε πόσο είναι το χρέος. Πρέπει να καταλάβουμε κάτι όλοι μας. Μνημόνιο και Ευρωπαϊκή νομισματική ένωση σημαίνει μνημόνιο.
Δεν μπορεί να λέμε ναί στην Ευρώπη αλλά όχι στα χρέη. Πρέπει να αποφασίσουμε και να διαχωρίσουμε αν θα μείνουμε στην Ευρώπη μα ότι και να σημαίνει αυτό.
Μην περιμένουμε πως κάποτε θα γίνουν καλύτερα τα πράγματα.
Χειρότερα ναί, καλύτερα όχι. Ούτε και συμφωνώ πως μπορεί κάποιο κόμμα να κάνει καλύτερο διακανονισμό στους όρους του μνημονίου.

 Αν υπήρχαν περιθώρια αυτό θα είχε γίνει. Όμως με την παράδοση όσων καταχράστηκαν δημόσιο χρήμα, και την μη αναγνώριση αυτού του χρέους αφού και η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι συνυπεύθυνοι με το μαγείρεμα των βιβλίων για να μπούμε μέσα στο Ευρώ, (να είστε σίγουροι δεν έγινε για δικό μας όφελος) μπορούμε μόνοι μας κάποια στιγμή, έστω και μετά απο πολλά χρόνια να ανακάμψουμε.

Τώρα όπως είναι τα πράγματα, ούτε ΠΟΤΕ θα ανακάμψουμε άσχετα τα παραμύθια τα οποία μας λένε, αλλά και να υπήρχε μια στο εκατομμύριο να γίνει κάτι τέτοιο, οι Έλληνες πολιτικοί δεν θα αφήσουν να γίνει λόγο της δικής τους συμβολής σε όλο εκείνο το μαγείρεμα και όχι μόνο (Ζίμενς κ.τ.λ). Πρέπει να αποφασίσουμε λοιπόν αν θέλουμε το μνημόνιο (Ευρώπη), η όχι.

 Εγώ προσωπικά δεν θέλω την Ευρώπη ούτε και το μνημόνιο. Ο λόγος είναι πως ξέρω πως με το μνημόνιο δεν υπάρχει ούτε μια στο εκατομμύριο να ανακάμψουμε "Π Ο Τ Ε" ενώ μόνοι μας έστω και σε βάθος χρόνου είτε μικρό είτε μεγάλο θα τα καταφέρουμε.

 Κοιτάξτε μόνο μην την πατήσουμε σαν τον Νασταρδήν Χόντζα που νόμιζε πως όσο μείωνε την τροφή του γαϊδουριού του οποίου είχε νόμιζε ότι έμαθε στο τέλος και τον γάϊδαρο να μην τρώει. Στο τέλος το γαϊδούρι ψόφησε.
 Η ακόμη καλύτερα σαν την γάτα που έγλυφε την λίμα και δεν είχε καταλάβει πως η γεύση που είχε στο στόμα της ήταν το δικό της το αίμα αφού η γλώσσα της αιμορραγούσε.

Όχι λοιπόν στο μνημόνιο και εδώ που τα λέμε...τι μας έδωσε μέχρι σήμερα η Ευρώπη; Ότι μας έδωσαν και τώρα αλλά και τα παλαιότερα χρόνια μας το πήραν στο διπλό.

Άρα μας χρωστάνε και δεν τους χρωστάμε.

Δεν υπάρχουν σχόλια: