Τι σημαίνει να δημιουργείς από το να ασπάζεσαι;

Μέσα από αυτόν τον διαρκή εκφοβισμό-εκβιασμό ‘μνημόνιο ή χρεοκοπία’, και καθώς όλο και περισσότεροι από εμάς τους απλούς πολίτες συζητάμε την εναλλακτική λύση, αυτή που μας παρουσιάζουν σαν ‘εφιάλτη’, την επιστροφή στην δραχμή, αναρωτιέμαι κι εγώ όπως και οι υπόλοιποι: Γιατί είναι τόσο ‘εφιαλτική’ η δραχμή; Και μιας και ανήκω στην μικρομεσαία αστική τάξη, χωρίς να ανήκω σε κανέναν κομματικό χώρο ή συνδικαλιστική ομάδα ή οτιδήποτε άλλο, θα ήθελα να ρωτήσω τους ΄δικούς’ μου: Γιατί να μην θέσουμε το ερώτημα ανάποδα, βρε παιδιά; Δεν είναι εφιαλτικό το ευρώ; Τι κερδίσαμε από τότε που μπήκαμε σε αυτό; Είδαμε να ανεβαίνουν τα εισοδήματα μας; Είδαμε να φτηναίνουν οι αγορές; Είδαμε να μεγαλώνει η αγορά εργασίας; Τι ακριβώς είδαμε; Οι περισσότεροι τρομάζουμε με το ενδεχόμενο της εκτόξευσης των τιμών των εισαγομένων προϊόντων αν γυρίσουμε σε δραχμή. Ότι δεν θα μπορούμε να αγοράσουμε τίποτα. Γιατί, τώρα μπορούμε; Μπορούμε να αγοράσουμε βενζίνη; Μπορούμε να αγοράσουμε αυτοκίνητο; Μπορούμε να χτίσουμε ένα σπίτι; Με μηδέν εισόδημα σε ευρώ δεν αγοράζεις τίποτα, ούτε καν από την εγχώρια αγορά. Και δεν είμαστε καν στο τέλος της κατρακύλας. Όταν στο όνομα της ανταγωνιστικότητας οι μισθοί θα φτάσουν στα 200 ευρώ -για όποιον τυχερό θα έχει δουλειά- τι θα μπορεί να αγοράσει; Κάποιοι λένε ‘θέλετε να γυρίσουμε στην δεκαετία του ’80;’ Τι ακριβώς εννοούν με αυτό; Εννοούν τις υποτιμήσεις της δραχμής που γινόντουσαν; Οι υποτιμήσεις δεν είναι έργο ενός νομίσματος αλλά αυτών που το διαχειρίζονται, είναι έργο πολιτικής. Αντικατοπτρίζει το αποτέλεσμα μιας αποτυχημένης πολιτικής όλων αυτών των λεγόμενων ‘πολιτικών’ που μας ισοπέδωσαν χρόνια τώρα. Θα χάσουμε λένε την μισή αξία των κεφαλαίων που έχουμε τώρα. Γιατί, πόσοι έχουμε κεφάλαια; Και πόσο νομίζουμε, όσοι έχουμε κάποιες λίγες καταθέσεις, ότι θα τις έχουμε ακόμα; Υπάρχουν εκεί για να μας τις πάρουν μέσω ολοένα και μεγαλύτερων φόρων, ή για συντηρήσουμε τους εαυτούς μας όσο δεν έχουμε εργασία. Και μετά; Σήμερα, οι μόνοι που κερδίζουν από το ευρώ είναι οι τράπεζες, οι κερδοσκόποι και οι κεφαλαιοκράτες. Για όλους εμάς τους υπόλοιπους τι είναι; Ποιο το κέρδος; Μήπως τελικά ο φόβος για την δραχμή δεν είναι ένας οικονομικός φόβος, αλλά ο μοντέρνος φόβος που καλλιεργήθηκε στον νεοέλληνα και που στηρίζεται στο ‘πρεστίζ’ και στο ‘κύρος’; Πως θα ‘απαξιωθεί’ στα μάτια των ‘ισότιμων’ ευρωπαίων πολιτών; Πως κάποτε βγήκαμε από την ελληνική ‘μιζέρια’, ντυθήκαμε-μιλήσαμε-συμπεριφερθήκαμε όπως οι υπόλοιποι ‘πολιτισμένοι’ ευρωπαίοι, και είναι ντροπή να γυρίσουμε πίσω; Μήπως είναι ο ίδιος φόβος που μας αναγκάζει να αγοράζουμε ένα i-phone αντί για ένα απλό κινητό, όπως προστάζουν οι επιταγές της εικόνας του σύγχρονου κοσμοπολίτη; Μήπως τελικά είναι ο φόβος της απατηλής λάμψης της ματαιοδοξίας; Και στο κάτω κάτω, ποιον πολιτισμό υπηρετούμε με το ευρώ; Τον πολιτισμό μιας Ευρωπαϊκής Ένωσης; Και ποιον πολιτισμό έχει η Ευρωπαϊκή Ένωση; Του κατακερματισμού και της χρεοκοπίας; Και γιατί να ακολουθούμε πειθήνια την νομισματική ισότητα με τους υπόλοιπους ευρωπαίους; Οι Έλληνες έδωσαν τον πολιτισμό, οι Έλληνες έδωσαν την δημοκρατία, δεν αξίζει μια χώρα που είναι παγκόσμιο σύμβολο να έχει το δικό της νόμισμα; Πιστεύω ακράδαντα πως σαν χώρα έχουμε τους φυσικούς πόρους, αλλιώς κανένας ‘ευρωμεσσίας’ δεν θα μας δάνειζε με αντάλλαγμα την εθνική μας κυριαρχία. Όπως και πιστεύω ακράδαντα πως σαν Έλληνες έχουμε την ευφυΐα. Το μόνο που χρειαζόμαστε είναι οικονομική ελευθερία και ανθρώπους να δουλέψουν επιτέλους για το συμφέρον της Ελλάδας. Γιατί όμως δεν βλέπουμε ποτέ την δυνατότητα να φτιάξουμε ένα δικό μας νόμισμα που μπορεί τελικά και να ξεπεράσει την αξία ενός ευρώ; Γιατί οι απαράδεκτοι πολιτικοί μας κατάφεραν και έβγαλαν έξω από το λεξιλόγιο μας την λέξη ‘ανατίμηση’. Γιατί δεν μας έμαθαν τίποτα άλλο πέρα από την ηττοπάθεια, τον πεσιμισμό και την μιζέρια. Γιατί γίναμε υποτελείς και με σκυμμένο σβέρκο, και που μάθαμε να αναζητάμε την ‘σωτηρία’ της κηδεμονίας και του δυνατού αφέντη. Μήπως, απλώς, το μόνο που χρειάζεται τελικά είναι να ξαναθυμηθούμε τι σημαίνει να δημιουργείς από το να ασπάζεσαι; Νικος Κρητικου 

http://dimitriskazakis.blogspot.com