Η Αμερική παλεύει με το τεράστιο δημόσιο χρέος της, και η κυβέρνηση του Ομπάμα μιλάει για ακόμη μεγαλύτερες περικοπές δαπανών. Έτσι, οι πολίτες των ΗΠΑ θα πρέπει να προετοιμάζονται για αυστηρά μέτρα λιτότητας, δηλαδή ακόμη πιο υψηλότερους φόρους, και ακόμη λιγότερη πρόνοια. Η ζημιά δεν θα είναι τόσο μεγάλη όσο η αυτή που προκάλεσε η λιτότητα στην Ευρώπη, κυρίως επειδή οι Αμερικανοί είναι συνηθισμένοι να μην έχουν πολλές παροχές σε σχέση με τους φόρους που πληρώνουν. Θα νιώσουν όμως ακόμη περισσότερη δυστυχία.
Οι όλο και πιο βίαιες διαμαρτυρίες στην Ευρώπη, με αφορμή τις περικοπές, δείχνουν τι θα συμβεί σε λίγο και στην Αμερική. Η Washington Post δημοσίευσε άρθρο για το πώς αντιδρούν οι Έλληνες, με βασικό του σημείο τον εντοπισμό ενός νέου εχθρού: Των αναρχικών της λιτότητας.
«Οι διαδηλώσεις που αρχίζουν να σκεπάζουν την Ευρώπη είναι αποτελούν αντίδραση απέναντι στη λιτότητα. Την ώρα που οι ΗΠΑ αρχίζουν να σκέφτονται την εφαρμογή της, κράτη όπως η Ελλάδα αντιμετωπίζουν διαμαρτυρίες που ξεπερνούν την απλή ανυπακοή. Υπάρχει μια ανάταση του κινήματος των αναρχικών, που έχει βαθιές ρίζες στην Ευρώπη. Αν και η Ελλάδα τους αντιμετωπίζει χρόνια, οι αρχές μιλάνε για ένα νέο είδος ερασιτεχνικών αναρχικών ομάδων, που προκαλούν ζημιές σε γραμματοκιβώτια, ΑΤΜ, κλπ. Πολλοί ανησυχούν μη τυχόν και αναβιώσει η αριστερή βία που έπληξε την Ευρώπη στις δεκαετίες του 1970-80.»
Το συγκεκριμένο άρθρο είναι έτσι κατασκευασμένο ώστε να συνδέσει όλους όσους αντιτίθενται στην υποδούλωση των λαών από τα τραπεζικά καρτέλ, με τους βίαιους αναρχικούς. “Αναρχικούς” που θα πρέπει να κυνηγηθούν ως τρομοκράτες. Οι δήθεν «ερασιτέχνες αναρχικοί» περιγράφονται από την Ελληνίδα ειδικό σε θέματα τρομοκρατίας (ΣΣ ήμαρτον !!!) Μαίρη Μπόσση, ως «… ελάχιστοι αγανακτισμένοι μαθητές που διατηρούν ιστοσελίδες, αλλά που όπως βλέπουμε, είναι άλλοι από αυτούς που έχουν τη προοπτική να χρησιμοποιήσουν βία».
Στη συνέχεια, το άρθρο περιγράφει όλες τις πράξεις βίας που διαπράττουν οι διαδηλωτές στην Ευρώπη, και πως η βία αυτή απειλεί το νόμο και τη τάξη. Όπου νόμος και τάξη σημαίνουν την παράδοση μας στη λεηλασία των κοινωνικών υπηρεσιών, και στην επιβολή των ΜΑΤ.
Παραδόξως, ο συντάκτης του άρθρου συμπεριλαμβάνει δηλώσεις ειδικών που αντικατοπτρίζουν επακριβώς την αγανάκτηση των Ευρωπαίων πολιτών. Αλλά όπως συνήθως συμβαίνει με άρθρα των καθεστωτικών ΜΜΕ, αμέσως μετά, αναλύει τους κινδύνους που τα κράτη αυτά αντιμετωπίζουν εξαιτίας των χρεών τους αλλά και μιας ενδεχόμενης χρεοκοπίας. Με άλλα λόγια, παίζει το χαρτί του φόβου, για αυτά που θα συμβούν, αν οι απαραίτητες μειώσεις δαπανών και περικοπές δεν εφαρμοστούν ακόμη περισσότερο.
Πρόκειται για πολύ πετυχημένη προπαγάνδα, όπου η έννοια της πλειοψηφίας χρησιμοποιείται ως δικαιολογία για τις «μεταρρυθμίσεις». Ο συντάκτης αναφέρει, αόριστα, ότι οι ελληνικές δημοσκοπήσεις δείχνουν μια γενικότερη συναίνεση για τα μέτρα λιτότητας, ενώ χαρακτηρίζει όλους όσους αντιτίθενται ως …εξτρεμιστές.
Συγκεκριμένα γράφει: «Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πως η πλειοψηφία των Ελλήνων έχει βαρεθεί τη σπατάλη, τη διαφθορά, και το μεγάλο κράτος. Για αυτό και στηρίζει τις μεταρρυθμίσεις. Όμως δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία, όπως λένε οι ειδικοί, πως αυξάνεται ο εξτρεμισμός, που αποτελεί εμπόδιο για την επιστροφή της χώρας σε μια ομαλή πορεία…».
Πρόκειται για εμφανή προσπάθεια να εξαναγκαστεί ο αναγνώστης να φοβηθεί τη ριζοσπαστική μειονότητα διαφωνούντων, και να ενδώσει στη θέληση της πλειοψηφίας, επειδή σίγουρα όλοι μας έχουμε κουραστεί από «τη σπατάλη, τη διαφθορά, και το μεγάλο κράτος». Και για να τονίσει αυτή του τη πρόθεση, ο συντάκτης προχωρά σε κατηγορίες εναντίον της άκρας δεξιάς και της άκρας αριστεράς. Θεωρεί τον ριζοσπαστισμό ως δρόμο που οδηγεί στη βία. Αναφέρει μάλιστα τη δήλωση ενός νεαρού Έλληνα ακτιβιστή που λέει «δεν στηρίζω τη βία για τη βία, αλλά είναι μια αντίδραση στη βία που η κυβέρνηση χρησιμοποιεί εναντίον της κοινωνίας. Δεν υπάρχει μέλλον για εμάς στην Ελλάδα. Θεωρώ καθήκον μου να πολεμήσω το σύστημα».
Αυτό όμως που απουσιάζει από το άρθρο είναι η οποιαδήποτε αναφορά στη κατασκευασμένη οικονομική κατάρρευση, και στην ατιμωρησία των υπευθύνων. Αντ` αυτού, όλο το φταίξιμο πέφτει στους ώμους των απλών ανθρώπων. Γίνεται ξεκάθαρο δηλαδή πως τα διεθνή τραπεζικά συμφέροντα επιζητούν κι άλλα θύματα. Το κατεστημένο χαρακτηρίζει τη διαφωνία ως εξτρεμισμό, που δήθεν απειλεί την οικονομική ανάκαμψη. Οι τραπεζίτες ζητάνε κι άλλο αίμα.
Στην Αμερική, ο φόβος της χρεοκοπίας οδηγεί στην υποστήριξη πολιτικών περικοπής των δημόσιων δαπανών. Η κυβέρνηση όμως δεν πρόκειται να μειώσει τις δαπάνες για πολέμους, ούτε για την πελώρια βιομηχανία παρακολούθησης, ούτε για τις διασώσεις των επιχειρήσεων, κλπ. Οι τράπεζες, η στρατιωτική βιομηχανία, οι πετρελαϊκές εταιρίες, οι μεγάλες γεωργικές επιχειρήσεις, και η φαρμακοβιομηχανία, θα συνεχίσουν να απολαμβάνουν επιχορηγήσεις και φοροαπαλλαγές, την ίδια ώρα που ο απλός πολίτης θα εξαθλιώνεται.
Αν τα χρεοκοπημένα κράτη της ΕΕ αποτελούν ένδειξη, ο θυμός των ταλαιπωρημένων Αμερικανών θα φουσκώσει, και ο εξτρεμισμός θα ενισχυθεί. Και το κατεστημένο, όπως πάντα, θα καταστείλει τη διαφωνία αυτής της «ριζοσπαστικής μειοψηφίας».
S.A.-Activist Post
http://www.activistpost.com/2011/05/new-enemy-of-economic-recovery.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου