Ο αγώνας των βρετανών φοιτητών, το πως ο φοιτητής αποκαλύπτει την αργυρώνητη δημοσιογραφία και τους δημοσιογράφους του καθεστώτος, είναι ζητήματα που μας κάνουν να ελπίζουμε ότι τα καθεστώτα που κυβερνούν τους λαούς της Ευρώπης, όπως και οι ντόπιοι λακέδες του ΔΝΤ, θα έχουν το τέλος που τους αξίζει!
Στις σκηνές αυτές, αστυνομικοί επιτίθενται στον Τζοντυ, τον πετούν κάτω από την αναπηρική του καρέκλα και τον σέρνουν στο δρόμο.
Δεν είναι εύκολο να ξεχωρίσει κανείς, εάν το ρίγος το προκαλεί ο ίδιος με τη συνέντευξή του στο BBC. Πάσχοντας από εγκεφαλική παράλυση, ο Τζόντυ μιλά με δυσκολία, όμως πεντακάθαρα, εξηγεί ότι του επιτέθηκαν δύο φορές την ίδια βραδιά και όχι μία και την πρώτη, τον χτύπησαν με γκλοπ και τον έσυραν και πάλι.
Δεν είναι εύκολο να ξεχωρίσει κανείς εάν το ρίγος το προκαλεί το γεγονός, ότι ο Τζόντυ προσπαθεί να εξηγήσει το αυτονόητο -ότι δεν αποτέλεσε φυσική απειλή για τις δυνάμεις ασφαλείας, καθώς είναι ανάπηρος.
http://papatzides.blogspot.com/2010/12/blog-post_6124.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου